Sponning- en Groefverbinding

Constructies en Dragende Structuren S

Definitie

Een sponning- en groefverbinding, ook bekend als tong- en groefverbinding, is een methode waarbij een uitstekend deel (de messing, tong of veer) van het ene element aansluit in een verdiept deel (de groef of ploeg) van het andere element, waardoor de delen over de gehele lengte stevig in elkaar passen.

Omschrijving

Deze verbindingstechniek wordt veel toegepast in de bouw, met name bij houten materialen zoals vloerdelen, wandbekleding en dakbeschot. De verbinding zorgt voor een stabiele koppeling van de elementen en helpt verschuivingen te voorkomen. Het correct aanbrengen vereist nauwkeurigheid om een goede pasvorm en een vlak resultaat te verkrijgen.

Synoniemen

De sponning- en groefverbinding kent diverse synoniemen, waaronder mes en groef, messing en groef, tand en groef, en veer en groef.

Toepassingen

Deze verbinding wordt veel gebruikt voor het koppelen van houten planken en platen. Voorbeelden zijn onder meer vloerdelen, wanddelen, dakbeschot, plafondafwerking en diverse soorten aftimmerwerk. Ook bij plaatmateriaal zoals underlayment wordt de tong- en groefverbinding toegepast om panelen eenvoudig aan elkaar te bevestigen.